((((((نوده پشنگ)))))

که احتمالا اسم صحیح ان باید نوده پشن باشد روستایی

کویری وجلگه ایی در شمال گنابادو فاصله 42 کیلو متری مرکز شهرستان است

این روستا در محل شهر کهن پشن که در شاهنامه از ان یاد شده است استقرار یافته است

ویرانه های این شهر قدیم پشن در زمینی نسبتا وسیع به درازی6کیلومتر و پهنای حدود 5 کیلومتر وبه صورت تپه های بزرگ و کوچک میباشدوبر سطح این تپه ها و نقاط بین انها قطعات مختلف سفال دیده میشودکه مربوط به هزاره سوم پیش از میلاد است و یکی از جنگهای حماسی بین ایران و توران در انجا بوقوع پیوسته است

((پشن بر وزن چمن نام همان موضعی است که میان پسران ویسه و توس نوذر جنگ واقع شد

که فتح با تورانیان بودواکثر پسران و نوادگان گودرز شهادت یافتند))

فردوسی بعد از توضیحات وافی در مورد طوس در بارگاه سلطان محمود این شعر را می سرایید

چو عارض تو ماه نباشد روشن          ماه رخت گل نبود در گلشن

مژگانت همی گذر کند از جوش          مانند سنان گیو در جنگ پشن

در جای دیگرفردسی میگویید:

به لادن که امد سپاه گشن    شبیخون ز پیران به جنگ پشن

بنابراین جنگ دومی که فردوسی به ان اشاره میکند در منطقه گناباد حوالی شهر پشن واقع شد

 که جنگ پشن نام دارد  که فعلا شهر مذبور به دهی در مجاورت ان به نام نوده پشن((نوده پشنگ))

تبدیل شده است

نوشته شده در سه شنبه 91/1/15ساعت 8:25 عصر توسط جواد عاملی نظرات ( ) |